پتانسیل استفاده از ژن درمانی در بهبود سکته های مغزی

درمان فعلی سکته مغزی ایسکمیک عمدتا با هدف بازگرداندن جریان خون و محافظت از نور، به طور معمول با فاصله زمانی محدود چند ساعته انجام می شود. با این حال ، بسیاری از بیماران سکته مغزی نمی توانند در عرض چند ساعت پس از شروع سکته مغزی به بیمارستان برسند و ممکن است تعداد زیادی از آن ها دچار مرگ سلول های عصبی و از دست رفتن عملکردهای مغزی شوند. بنابراین، بازسازی سلول های عصبی پس از سکته مغزی می تواند عاملی برای بازگرداندن عملکردهای مغزی باشد.

 در مطالعه ای جدید، پروفسور چن و همکاران، ابتدا یک مدل سکته مغزی ایسکمیک در میمونهای با سن ۹ تا ۲۱ سال ایجاد کردند تا وقوع معمولی سکته را در میان افراد مسن انسان شبیه سازی کنند. با استفاده از پروموتور GFAP  آستروسیتی برای کنترل بیان فاکتور رونویسی عصبی NeuroD1 ، تیم چن با موفقیت نشان داد که می توان آستروسیت ها را در مغزی که دچار سکته شده است به نورون تبدیل کرد و عملکرد را به میزان زیادی احیا کرد.

https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fcell.2020.590008/fullکپی لینک کوتاهکلمات کلیدی