هیدروژل بقای سلول های بنیادی رویکردی جدید در درمان بیماری پارکینسون در موش ها

با توجه به اینکه مغز چقدر محافظت شده و حساس است، درمان بیماری های عصبی دژنراتیو یک کار چالش برانگیز است. برای بیماران مبتلا به پارکینسون، که تقریباً ۱۰ میلیون نفر در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار می دهد، اما در میان درمان های امیدوارکننده، درمان با سلول های بنیادی امیدوارکننده بوده است.

پارکینسون زمانی اتفاق می‌افتد که نورون‌های ناحیه‌ای از مغز که حرکت را کنترل می‌کنند، به ویژه آنهایی که انتقال‌دهنده عصبی دوپامین را تولید می‌کنند، دچار اختلال شده و می‌میرند. متأسفانه دانشمندان هنوز نمی دانند چه چیزی باعث این مرگ سلولی می شود.

نشان داده شده است که درمان با سلول های بنیادی جایگزین و ترمیم سلول های عصبی آسیب دیده تولید کننده دوپامین در مغز می شود و علائم را در موش به حداقل می رساند. مشکل این است که آن سلول‌های بنیادی را در جایی که لازم است به دست آوریم. در مطالعه‌ای که اخیراً در Advanced Functional Materials منتشر شده است، تیمی از محققان مؤسسه علوم اعصاب و روان فلوری با همکاری مهندسان دانشگاه ملی استرالیا (ANU) نوع جدیدی از هیدروژل را توسعه داده‌اند که می‌تواند درمان سلول‌های بنیادی پارکینسون را به‌طور بنیادی تغییر دهد.

پروفسور کلر پریش، رئیس آزمایشگاه سلول‌های بنیادی و توسعه عصبی که این مطالعه را رهبری می‌کرد، گفت: «از طریق استفاده از تکنیک هیدروژل، ما بقای سلول‌های عصبی دوپامین پیوند شده و حرکت را در مدل حیوانی بیماری پارکینسون بازسازی کردیم.»

تعداد نورون‌های دوپامینی که از پیوند زنده می‌مانند بسیار کم است، با مطالعات پیش‌بالینی و بالینی نرخ بقای سلولی از ۱٪ تا ۲۰٪ و میانگین بازده نورون دوپامین کمتر از ۵٪ است و همچنان یک چالش بزرگ برای این زمینه است. به گفته این تیم، مشکل دیگر، ظرفیت محدود این سلول ها برای ادغام در مدارهای مغزی موجود است.

با تحویل سلول‌های بنیادی در یک هیدروژل مبتنی بر اسید آمینه، سلول‌ها در معرض استرس کمتری قرار می‌گیرند و می‌توانند به آرامی و با موفقیت ادغام شوند.

وقتی هیدروژل را تکان می‌دهیم یا به آن انرژی می‌دهیم، این ماده به مایعی تبدیل می‌شود که به ما اجازه می‌دهد آن را از طریق یک مویرگ بسیار کوچک با استفاده از یک سوزن به مغز پیوند بزنیم. پروفسور دیوید نیسبت از دانشکده تحقیقات پزشکی جان کرتین (JCSMR) گفت: هنگامی که داخل مغز می شود، ژل به شکل جامد خود باز می گردد و از سلول های بنیادی برای جایگزینی نورون های دوپامین از دست رفته پشتیبانی می کند.این ژل همچنین به طور حیاتی یک پروتئین فعال کننده رشد سلولی به نام GDNF را آزاد می کند تا توانایی سلول ها برای تکثیر و زنده ماندن را بهبود بخشد. همچنین به حداقل رساندن عوارض جانبی نامطلوب مرتبط با استفاده طولانی مدت از داروهای مرتبط با دوپامین که معمولاً برای درمان بیماری استفاده می شوند، یک مزیت اضافه وجود دارد.

پریش توضیح داد: “پیوند سلول های بنیادی تحویل داده شده در این هیدروژل از سوی دیگر از بسیاری از این عوارض جانبی جلوگیری می کند و می تواند یک مداخله یکباره ارائه دهد که می تواند سطوح دوپامین را برای دهه های آینده حفظ کند.”

ما باید دقت لازم را انجام دهیم و اطمینان حاصل کنیم که قبل از اینکه بتوانیم این فناوری را به کلینیک وارد کنیم، همه جنبه‌های مناسب در مورد ایمنی، اثربخشی و تأییدیه نظارتی را بررسی کرده‌ باشیم. ما امیدواریم در آینده نه چندان دور ین روش برای استفاده در دسترس باشد.

Ref:https://www.advancedsciencenews.com/hydrogel-improves-stem-cell-survival-in-treating-parkinsons-disease-in-mice