تجربه موفقیت آمیز فاز اول استفاده از سلول های بنیادی مشتق از چربی جهت درمان تورم غدد لنفاوی
محققان مرکزPenn Medicine(PA,USA) گزارشاتی از تاثیر اتوفاژی در تمایز سلول های بنیادی جنینی ارائه کرده اند. این پژوهش که در مجله Science به چاپ رسیده است به بررسی میزان دخالت چاپرون‌ها و متابولت های مرتبط با فرایند اتوفاژی اشاره می‌کند.
تا به امروز اطلاعات کافی از مسیر‌های متابولیکی که نقش کلیدی در سلول‌های بنیادی پرتوان و تمایز در سلول های بنیادی جنینی ایفا میکنند، گزارش نشده است.
لذا در این مطالعه محققان از تکنیک های آزمایشگاهی متابولومیک و ژنتیکی برای کاوش وضعیت سلول های بنیادی پرتوان و تمایز نهایی در سلول های بنیادی جنینی موشی استفاده کردند.
آنها دریافتند که فعالیت CMA ( چاپرون مخصوص اتوفاژی در پستانداران)، با فعالیت دو فاکتور سلولی – Oct4 و Sox2 – که ژن LAMP2A را سرکوب می کنند ، به حداقل می رسد که که در نتیجهآن میزان سطح CMA کاهش می یابد. این کاهش سطح به سلول‌های بنیادی اجازه می دهد تا سطح بالایی از α-ketoglutarate را انباشته کنند، که این امر پایداری حالت پرتوان این سلول‌ها را تقویت می کند.
پس از تمایز سلول، محققان مشاهده کردند که به دلیل کاهش Oct4 و Sox2 ، میزان سطح CMA مجددا تنظیم گردید. این منجر به تخریب آنزیمهای کلیدی مسئول تولید α-ketoglutarate می شود ، که به نوبه خود منجر به کاهش سطح α-ketoglutarate می شود که به دنبال آن سایر فعالیت‌های سلولی افزایش یافته و منجربه تمایز می شوند.
این یافته ها نقش مهمی از CMA و α-ketoglutarate در دیکته سرنوشت تمایز سلول های بنیادی جنینی نشان می‌دهد.
نویسنده این مقاله Xiaolu Yang از دانشکده پزشکی پرلمن در دانشگاه پنسیلوانیا، ایالات متحده آمریکا اظهار داشت: “این یک کشف جذاب در زمینه زیست شناسی سلول های بنیادی بوده است و برای محققانی که به دنبال درمان هایی برای بازسازی بافت یا اندام هستند می تواند کمک کننده باشد. در این جستار ما دو راهکار جدید را برای دستکاری بالقوه در تکثیر و تمایز سلول های بنیادی اعلام نمودیم: CMA و یک متابولیت(معروف به آلفا-کتوگلوتارات )، که توسط CMA تنظیم می شود.”
وی در ادامه با بیان اینکه مداخله یا هدایت این عملکردها می تواند راهکاری موثر برای افزایش کارایی در پزشکی بازساختی باشد ، ادامه داد: “این فعالیت جدیدا کشف شده از اتوفاژی در سلول بنیادی، آغاز تحقیقات بعدی است که می تواند درک بهتری را برای محققان و پزشکان به جهت تجویز درمان های موثر تر بیماری های گوناگون فراهم سازد.
