ارزیابی بیوفیزیکی درمان سلول‌های بنیادی مشتق از بافت چربی با استفاده از پلاسمای فشار اتمسفر غیرحرارتی

پلاسمای فشار اتمسفر غیر حرارتی (NTAPP) یک گاز نیمه یونیزه شده حاوی الکترون‌های سریع و یون‌های نسبتاً کند است. NTAPP  کاربردهای بالقوه‌ای در درمان سلول‌های بنیادی و پزشکی بازساختی دارد. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر NTAPP  بر سلول‌های بنیادی مشتق از بافت چربی انسانی (ADSCs) و امکان‌سنجی استفاده از طیف‌سنجی نوری به عنوان یک روش غیرمخرب برای تجزیه و تحلیل سلولی انجام شد.

سلول‌های بنیادی مشتق از بافت چربی (ADSCs) سلول‌های بنیادی مزانشیمی با ظرفیت خود نوسازی و توانایی تمایز هستند. آن‌ها را می‌توان با لیپوساکشن از بافت‌های چربی جدا کرد و می‌توان از آن‌ها در درمان با سلول‌های بنیادی و پزشکی احیا کننده استفاده کرد.

همچنین از بافت چربی بیماران تحت لیپوساکشن برای جداسازی سلول‌های بنیادی مزانشیمی (ADSCs) برای مطالعه استفاده شد. در حالی که دوز بالا NTAPP باعث مرگ ADSC ها می‌شود، دوزهای پایین‌تر تکثیر را بدون تأثیر بر ویژگی‌های سلول‌های بنیادی افزایش می‌دهد. یافته‌ها از کاربرد بالقوه NTAPP در پزشکی بازساختی و درمان با سلول‌های بنیادی حمایت می‌کند. سلول‌های ADSC از بافت چربی جدا شده و به عنوان سلول‌های چسبنده پلاستیکی با مورفولوژی فیبروبلاست مشخص شدند.

این یافته‌ها تأیید می‌کنند که درمان NTAPP ویژگی‌های بنیادی ADSCها را تغییر نمی‌دهد. NTAPP، در دوزهای کم عمق، باعث افزایش وابسته به دوز در تعداد سلول‌ها شد. افزایش مرگ سلولی با افزایش درصد سلول‌ها در فاز زیر G1 همراه بود. این نتایج نشان‌دهنده کاهش زنده ماندن سلولی در دوز بالای درمان با پلاسما است. در نهایت، برای بهبود NTAPP به عنوان یک روش ارزشمند برای کاربردهای زیست پزشکی، باید اثر NTAPP بر سایر سلول‌های بنیادی مورد مطالعه قرار گیرد.

https://www.nature.com/articles/s41598-022-14763-0 کپی لینک کوتاه