استفاده از جریان مغناطیسی برای هدایت سلول های بنیادی

سیلیکوزیس ناشی از سال ها تنفس کارگران در محیط مملو از ریز ذارات سیلیکا در مشاغلی مانند ساخت و ساز یا معادن شن و ماسه است. این ذرات می توانند در نهایت منجر به التهاب و اسکار بافت ریوی شوند که این امر نیز به نوبه خود تنفس را مشکل تر می کند و منجر به مرگ می شود. در حال حاضر، درمانی برای سیلیکوزیس وجود ندارد و در صورت بروز آسیب، این امر برگشت ناپذیر است.

درمان های موجود معمولا روی تسکین علایم بیماری و یا آهسته کردن پیشرفت بیماری فوکوس کرده اند و متاسفانه راه درمانی دائمی برای این عارضه وجود ندارد. در سال های اخیر، در بین درمان های پیشنهادی می توان از سلول های بنیادی مزانشیمی نام برد که محققین سعی داشته اند از پتانسیل آن ها برای درمان یا تعدیل بیماری های ریوی استفاده کنند. در این پژوهش جدید نیز محققین بدنبال این امر بوده اند که آیا استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی می تواند با توجه به ویژگی های ضد التهابی شان بافت آسیب دیده از سیلیکا را ترمیم کنند و درمان موثرتری باشند یا خیر.

 نتایج اولیه نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی می توانند التهاب ناشی از سیلیکاها را به حداقل برسانند و موجب کاهش اسکار و افزایش عملکرد ریوی شوند. اما در کارآزمایی های بالینی یک مشکل بزرگ وجود داشت: سلول های بنیادی مزانشیمی استفاده شده به صورت درون سیاهرگی درون مویرگ های ریوی بسیار باریک گیر افتادند و بعد از تقریبا ۲۴ ساعت نیز به طور کلی از ریه ها پاکسازی شدند. همین امر حاکی از کوتاه مدت بودن اثر این سلول ها بود.

اما راه حل چیست؟ در ادامه محققین سعی کردن از انتقال مغناطیسی(آهن ربایی) به صورت هدفمند استفاده کنند. به این منظور آن ها سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از موش را با نانوذرت سوپرپارامغناطیسی که حاوی یک هسته از جنس اکسید آهن هستند و با آنیون های سیترات پوشانده شده بودند مجاور کردند. این نانوذرات در مطالعات گذشته که در زمینه انتقال دارو بررسی شده بودند، کارایی بالا و سمیت کمی را نشان دادند.

این سلول های بنیادی مزانشیمی این نانوذرات را ظرف مدت کمتر از ۲۴ ساعت جذب کردند. در ادامه تیمار موش های مدل شده برای سیلیکوز با این سلول های بنیادی حامل نانوذرات مغناطیسی و چسباندن دو آهن ربا به قفسه سینه آن ها(برای ۴۸ ساعت) نشان داد که میزان خانه گزینی سلول های بنیادی مزانشیمی درون ریه ها به مراتب بیشتر از نمونه های کنترل بود و همین امر اثرات ضد التهابی و ترمیمی این سلول های بنیادی را به مراتب افزایش داد. محققین استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی و هم چنین انتقال مغناطیسی هدفمند این سلول ها را یک رویکرد درمانی امیدوار کننده برای میلیون ها کارگری می دانند که دچار مشکلات ریوی شغلی ناشی از تنفس ذرات میکروسکوپی گرد و غبار شده اند.

Reference:https://stemcellsjournals.onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1002/sctm.20-0004